Hér eru 10 algeng einkenni fullorðinna einstaklinga sem fengu ekki næga athygli eða umhyggju í æsku. Þessi einkenni geta komið fram á mismunandi hátt eftir persónuleika, aðstæðum og hvers konar tilfinningalegur skortur átti sér stað:
1. Erfiðleikar með að setja mörk
Þau sem ólust upp við vanrækslu eiga oft erfitt með að segja “nei”, standa með sjálfum sér eða greina milli eigin þarfa og þarfa annarra.
2. Lágt sjálfsmat
Skortur á viðurkenningu og umhyggju í æsku getur orðið til þess að einstaklingur upplifir sig sem óverðugan, óáhugaverðan eða að erfitt sé að elska hann.
3. Ofurábyrgð eða ábyrgðarleysi
Sumir taka á sig of mikla ábyrgð – sérstaklega fyrir aðra – á meðan aðrir forðast ábyrgð af ótta við að bregðast.
4. Vantrú á eigin tilfinningar
Þeir sem fengu ekki staðfestingu á tilfinningum sínum í æsku læra að bæla þær, tortryggja eða gera lítið úr þeim.
5. Erfiðleikar í nánum samböndum
Vanrækt börn verða oft annað hvort mjög háð öðrum eða halda fjarlægð, af ótta við höfnun, gagnrýni eða að þau verði yfirgefin.
6. Sífelld þörf fyrir samþykki
Þau sem fengu ekki næga athygli í æsku þrá oft ekkert meira en að fá viðurkenningu, sem þau þráðu í uppvextinum.
7. Tilfinningalegur doði eða alltof sterk viðbrögð
Sumir loka á tilfinningar, á meðan aðrir bregðast mjög sterkt við – oft í ójafnvægi við aðstæður – vegna aðstæðna úr fortíðinni.
8. Erfiðleikar með að treysta
Vantraust á aðra (og stundum sjálfan sig) getur verið afleiðing þess að hafa ekki getað treyst á þá sem áttu að veita öryggi í æsku.
9. Sjálfsniðurbrjótandi hugsanir
Innri röddin getur orðið gagnrýnin, full af skömm eða sektarkennd, sérstaklega ef einstaklingur upplifði að hann væri „of mikið“, „of lítið“ eða „til trafala“.
10. Tilfinning um tómarúm eða tilgangsleysi
Margir upplifa tómarúm sem erfitt er að fylla – og skilja ekki af hverju – vegna þess að þeir fengu aldrei mótvægið: raunverulega tengingu og óskilyrta umhyggju.
Ef þú þekkir sjálfan þig (eða einhvern nákominn) í þessu getur verið gagnlegt að tala við fagaðila. Tilfinningaleg vanræksla í æsku er oft ósýnileg – en afleiðingarnar eru raunverulegar og oft læknanlegar með fræðslu, meðvitund og réttum stuðningi.
