Það að þurfa að láta svæfa hundinn sinn er eitt það erfiðasta sem margir gæludýraeigendur upplifa. Þetta er ekki bara sorg yfir því að missa kæran vin – heldur líka sektarkennd, óvissa og djúp tilfinningaleg tenging sem slítur í hjartað. Hér eru nokkur skref og sjónarhorn sem gætu hjálpað þér að vinna úr þessum sársauka:
1. Viðurkenndu að þetta var ást – ekki uppgjöf
Það að taka þá ákvörðun að láta hundinn fara í friði er gríðarlega kærleiksrík. Þú varst að verja hann fyrir sársauka og vanlíðan. Þetta er ekki uppgjöf, heldur hugrekki – að setja hans velferð framar eigin sorg.
2. Gefðu þér leyfi til að syrgja
Hundurinn var ekki bara dýr. Hann var fjölskyldumeðlimur, trúfastur félagi og hluti af daglegu lífi. Það er eðlilegt að syrgja – gráta, sakna, vera reið(ur), tóm(ur). Þú mátt taka þér tíma. Enginn tímarammi er „réttur“.
3. Minningar skipta máli
Taktu tíma í að skoða myndir, skrifa niður minningar eða segja frá skemmtilegum atvikum. Sumum finnst gott að búa til lítið minningarhorn eða ramma inn mynd. Þannig lifir tengingin áfram – en í hlýju frekar en sársauka.
4. Talaðu við einhvern
Hvort sem það er vinur, fjölskyldumeðlimur eða dýravinur, hjálpar það að tala um tilfinningarnar.
5. Ekki skammast þín fyrir djúpa sorg
Sumir segja „þetta var bara hundur“, en þeir skilja ekki tengslin. Þín sorg er raunveruleg og þú mátt syrgja eins og þegar þú missir hvern annan ástvin. Þú hlúðir að lífi hundsins og það skiptir máli.
6. Leyfðu sárunum að gróa – án pressu
Það mun koma dagur þar sem þú getur hugsað til hans án þess að brotna saman – en ekki neyða þig þangað. Líklega verður tómarúm, en hægt og rólega fyllist það af þakklæti og hlýju í stað sársauka.
7. Og ef þú spyrð sjálfa/n þig: „Gerði ég rétt?“
Svarið er: Já.
Ef þú hafðir ást og umhyggju í hjartanu – þá tókst þú réttustu ákvörðunina sem hægt var að taka. Og hundurinn þinn vissi það.
Kidda Svarfdal er ritstjóri og eigandi Hún.is en hún er frá Djúpavík á Ströndum. Hún fór á bát og snjósleða í skólann þegar hún var lítil og var í heimavist í Finnbogastaðaskóla. Hún hefur haft gaman að krossgátum og íslensku frá unga aldri og hefur skrifað ljóð, sögur, pistla og fleira. Ásamt því að skrifa á Hún.is er Kidda, ásamt fjölskyldu sinni, mikið í Djúpavík þar sem fjölskyldan er með ferðaþjónustu.
