Árið 1850
Dætrum veittur sami erfðaréttur og sonum. Fyrir breytinguna erfðu dætur 1/3 hluta og sonur erfði 2/3 hluta eftir foreldra sína.
Árið 1851
Fyrsti stúlknaskólinn stofnaður á Íslandi. Stofnandinn hét Ágústa Johnsen (1821-1878) og var kennt í svonefndu Dillonshúsi í Reykjavík og systir Ágústu, Þóra Melsteð, fór að kenna við skólann líka. Einungis var kennt í skólanum í þrjú ár, eða til ársins 1854.
Árið 1861
Konur sem höfðu ekki gengið í hjónaband fyrir 25 ára urðu myndugar, þ.e. sjálfráða og fjárráða. Þetta átti ekki við um konur sem voru komnar í hjónaband.
Árið 1863
Vilhelmína Lever á Akureyri kaus í bæjarstjórnarkosningum á Akureyri árið 1863 og aftur 1866. Kosningarétt höfðu þá, samkvæmt lögum, allir fullmyndugir menn.
Árið 1869
Skagfirskar húsmæður komu saman í Rípurhreppi til að ræða mál sem snertu konur. Talið er að þetta hafi verið fyrsti kvenfélagsfundurinn sem sögur fara af en Kvenfélag Rípurhrepps var formlega stofnað árið 1871.
Árið 1870
Páll Melsteð (1812-1910), eiginmaður ofangreindrar Þóru Melsteð, skrifaði greinina „Hvað verður hjer gjört fyrir kvennfólkið?” í Norðanfara 19. mars 1870. Þar fjallaði hann um nauðsyn þess að stofna kvennaskóla.
Árið 1872
Nicoline Weywadt (1848–1921) lærði ljósmyndun í Kaupmannahöfn 1871-1872, fyrst kvenna á Íslandi.
Árið 1874
Kvennaskólinn í Reykjavík stofnaður af Þóru Melsteð og eiginmanni hennar Páli Melsteð. Fyrsta stofnunin sem bauð konum upp á formlega menntun.
Árið 1874
Ekkjurnar Steinunn Jónsdóttir (1820-1878) og Ingibjörg Pálsdóttir (1829-?) kusu í fyrsta skipti í sveitarstjórnarkosningum. Þær höfðu ekki fengið kosningarétt en í reglum stóð að „hver búandi maður“ hefði kosningarétt.
Árið 1875
Fyrsta kvenfélag Reykjavíkur var stofnað og var það látið heita Thorvaldsensfélagið. Frumkvæði að stofnun félagsins áttu Þóra Pétursdóttir (síðar Thoroddsen), Jarþrúður Jónsdóttir og Þórunn Jónassen, sem var formaður félagsins frá 1875 til dauðadags árið 1922. Félagið starfar enn.
Árið 1876
Fyrsta skáldrit eftir konu kom út hér á landi. Það var eftir Júlíönu Jónsdóttur (1838–1917) og var ljóðabókin Stúlka, sem hún gaf út á eigin kostnað.
Árið 1879
Fyrsta smásaga eftir konu kom út í tímaritinu Framfara. Höfundur var Torfhildur Hólm (1845–1918) sem fyrst Íslendinga gerðist atvinnurithöfundur
Árið 1880
Ásta Hallgrímsson (1857-1942) söng fyrst kvenna einsöng opinberlega er hún söng við útför Jóns Sigurðssonar og Ingibjargar Einarsdóttur.
Árið 1882
Ekkjur og aðrar ógiftar konur sem stóðu fyrir búi eða sáu fyrir sér sjálfar fengu kosningarétt þegar kjósa átti í hreppsnefnd, sýslunefnd, bæjarstjórn og á safnaðarfundum á sömu forsendum og karlmenn.
Það voru þó skilyrði sem varð að uppfylla: Hún varð að vera orðin 25 ára, hafa fast aðsetur í hreppnum/bænum og hafa goldið skatt. Þær máttu ekki skulda sveitastyrk eða vera öðrum háðar sem hjú (þ.e. vinnukonur) og urðu að vera fjár síns ráðandi. Kjörgengi fylgdi ekki þessum réttindum, sem náði til lítils hóps kvenna.
Árið 1884
Fyrsta konan, sem vitað er til, nýtti sér kosningarétt kvenna til sveitarstjórna í bæjarstjórnarkosningum á Ísafirði. Hún hét Andrea Guðmundsóttir (1845-?) og var saumakona.
Árið 1885
Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1956-1940) varð fyrst kvenna til að fá birta grein eftir sig í blaði hér á landi. Hún birti grein 5. og 22. júní.
Árið 1885
Páll Briem (1856-1904) hélt fyrirlestur á vegum Thorvaldsensfélagsins á sal Lærða skólans í júlímánuði 1885. Erindi sitt nefndi hann „Um frelsi og menntun kvenna”. Um 120 konur og karlar sóttu fyrirlesturinn sem fjallaði einkum um kvenréttindabaráttuna úti í heimi. Fyrirlesturinn var gefinn út sama ár
Árið 1886
Stelpur fá rétt til að stunda nám og taka próf í Lærða skólanum, eina menntaskóla landsins
Árið 1886
Konur fá kosningarétt við prestskosningar, með sömu skilyrðum og 1882.
Árið 1887
Ágústa Svendsen (1835-1924) hóf verslunarrekstur, fyrst kvenna í Reykjavík, er hún opnaði hannyrðaverslun
Bríet Bjarnhéðinsdóttir (1956-1940) hélt opinberan fyrirlestur 30. desember, fyrst kvenna, í Góðtemplarahúsinu í Reykjavík
Árið 1889
Fyrsta konan lauk stúdenstprófi. Hún hét Camilla Torfason (1864-1927) og lærði í Kaupmannahöfn.
Árið 1889
Kvennafræðarinn kom út. Hún var skrifuð af Elínu Briem (1856-1937)
Árið 1891
Fyrsta konan hlýtur skáldastyrk frá Alþingi. Konan hét Torfhildur Hólm (1845-1918).
Árið 1892
Ingibjörg H. Bjarnason (1868-1941) lauk leikfimiprófi, fyrst Íslendinga, frá Poul Petersens Institut í Kaupmannahöfn. Ári síðar hóf hún dans- og leikfimikennslu í Reykjavík fyrir börn og ungar stúlkur
Árið 1894
Hið íslenska kvenfélag stofnað í Reykjavík 26. janúar. Félagið var fyrsta kvenfélagið sem hafði kvenréttindi á stefnuskrá sinni. Helsta baráttumál kvenfélagsins var stofnun háskóla á Íslandi
Árið 1895
Útgáfa kvennablaðsins Framsóknar (1895-1901) hófst á Seyðisfirði. Útgefendur og ritstýrur voru Sigríður Þorsteinsdóttir og Ingibjörg Skaftadóttir. Í Reykjavík hófst útgáfa Kvennablaðsins (1895-1919) í febrúar. Útgefandi og ritstýra var Bríet Bjarnhéðinsdóttir
Árið 1897
Elínborg Jacobsen (1871-1929) lýkur stúdentsprófi fyrst kvenna frá Lærða skólanum utanskóla.
Árið 1898
Guðný Guðmundsdóttir (1859–1948) og Kristín Ingibjörg Hallgrímsdóttir (1863-1941) fyrstu lærðu, íslensku hjúkrunarkonurnar sem vitað er um, útskrifuðust
